Hoorzitting over coronacrisis met voormalig premier Wilmès: eerder bevoorrecht toeschouwer dan orkestleider

Yngvild Ingels luisterde naar het relaas van Wilmès, dat meer dan twee uur duurde. “Maar de feiten, die kennen we ondertussen. Het nut van het horen van de politieke verantwoordelijken is net om te weten waarom iets al dan niet werd beslist. Waarom werd geen gebruik gemaakt van de klassieke crisisstructuren? Waarom werden er bijkomende adviesraden opgericht? Wat was de ratio achter bepaalde beslissingen inzake vrijheidsbeperkende maatregelen? Waarom via ministerieel besluit? Waarom werd de communicatie niet beter gestroomlijnd? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Nochtans is het net dergelijke informatie die ons moet helpen om aanbevelingen op te stellen en het in de toekomst beter te doen.”

Frieda Gijbels noemt het feit dat Wilmès zich nergens spiegelde aan de landen die het heel goed deden, tekenend voor het beleid. “Als je durft te zeggen: “We hadden uiteindelijk toch niet de slechtste mortaliteitscijfers”, dan wil dat toch zeggen dat je de lat niet bijzonder hoog legt. Ook het voortdurend minimaliseren van het belang van een pandemieplan of een strategische voorraad aan maskers vond ik gewoonweg stuitend. Dat ze beweerde dat het beleid bijzonder transparant was, was volledig naast de waarheid. In het begin moesten we als parlementsleden hemel en aarde bewegen om aan de verslagen van adviesorganen te geraken. En nog steeds kampen we met een gebrek aan transparantie met betrekking tot cijfers.”

Volgens Kathleen Depoorter lijkt Wilmès te vergeten dat ze premier was. “Ze heeft die handschoen niet opgenomen, ze was geen kapitein in deze woelige wateren. Ze probeerde ook voortdurend verantwoordelijkheden af te schuiven op de regio’s en de vakministers, terwijl zij het overzicht en de onbetwistbare leiding had moeten hebben. Ik mis elke daadkracht en empathie die een premier waardig zijn. Niet rond het aanvullen van de strategische stock, de bestelling van spuiten en vaccins noch in communicatie en organisatie. Vandaag was dé kans om leiderschap te tonen door een grondige analyse en zelfreflectie. Jammer genoeg heeft minister Wilmès deze kans gemist en blijkt ook in deze totaal gebrek aan vooruitziendheid.”